Bale tumutugtog na ‘ko ngayon sa chapel dito sa barangay namin, sa misa. I’m not a solo pianist though. Dalawa kami. Minsan apat pa. HAHA. ALIW. Ang dami lang kasi talented dito sa barangay namin. OH DBA. Yung isang bata, bet she’s 7 yrs old? (based on her height) tumugtog siya once ng Amen sa mass. Tapos may isa pa din kaming pianist na “Papuri sa Diyos” lang yung tinutugtog niya. Then suddenly nawala na silang dalawa sa mass. Don’t know why. Yung original pianist naman namin sa Manila siya nag-aaral kaya hindi na rin madalas nakakatugtog. Bali sa isang misa, mga tatlo lang siguro tinutugtog ko. Madalas dalawa o isa lang. Pero wala naman sa’kin yun. Excited ako pag tumutugtog ako sa chapel namin kahit isang pyesa lang. Para kasing pakiramdam ko nakakapaglingkod ako sa Kanya gamit yung talent na binigay Niya. Well, alam ko mas kailangan Niya yung deeper way of serving Him. Pero at least sa ganito, nasisiyahan ako at pakiramdam ko napapalapit na ako sa Kanya.
*Bale dati choir naman ako dito sa barangay namin. Aliw din. Tandand tanda ko yung sinabi nung Head Choir namin dati na on his way na of being a priest, sabi niya
Kahit kelan walang napariwara sa lahat ng naglingkod sa Kanya.
I feel so fulfilled lang talaga. :))
